Rondreis Jordanië (deel 4)

Rondreis Jordanië (deel 4)

Verslag van onze rondreis door Jordanië. In zes dagen veel, heel veel van dit prachtige land mogen zien.

Dag 4: Petra
Vandaag staat dan het hoogtepunt van onze reis op het programma, tenminste voor mij wel, het stond hoog op mijn lijstje van plaatsen waar ik heel graag nog eens naar toe wilde gaan en nu ben ik er dan eindelijk. En het is best wel spannend, zou het echt allemaal zo mooi en indrukwekkend zijn? 

De stad is ruim 2000 jaar geleden gebouwd door de Nabateeërs, nou ja gebouwd, de meeste gebouwen zijn uitgehakt in de rood/oranje rotsen. Echter er zijn ook ruïnes die volgens archeologen ruim 600 jaar ouder moeten zijn. De stad lag op belangrijke handelsroutes en was zodoende groot en vooral rijk dankzij de belastingopbrengsten en dat laatste is goed te zien aan de uitgehakte bouwwerken. Het aantal inwoners wordt geschat op zo’n 25000 rond het begin van onze jaartelling. Rond 550 na Christus verwoestte een aardbeving grotendeels de stad en werd daarna verlaten. Pas in 1812 werd de stad weer ontdekt door de Zwitser Johann Ludwig Burckhardt. In 1985 werd het Werelderfgoed en in 2007 gekozen als één van de zeven wereldwonderen.

Na het ontbijt eerst nog even het uitzicht bij het hotel op de foto gezet. Op 50 meter van het hotel is het uitzicht namelijk geweldig, zeker in de ochtend met het zonnetje in de rug. Prachtige bergen, je ziet de weg naar The Siq liggen, het bezoekerscentrum en een deel van Wadi Musa.
(alle kleine foto’s kun je aanklikken voor groter formaat)


Om half negen vertrekken we met de bus naar het bezoekerscentrum, kwartiertje rijden en daar aangekomen zorgt onze gids voor de toegangskaarten en krijgen wij even de tijd om een plattegrond te scoren en rond te kijken. Indiana Jones is ruim vertegenwoordigd, verschillende souvenirwinkeltjes hebben wel een afbeelding hangen, deze droeg zelfs zijn naam

bezoekerscentrum

souvenirshop

Onze gids deelt de toegangskaartjes uit, vertelt ons dat het de bedoeling is dat we tot de lunch bij elkaar blijven, hij onderweg wat uitleg geeft en we na de lunch vrij zijn om onze eigen dingen te doen. 

De weg naar de Siq is prachtig. De rotsen zijn zo apart hier. Door erosie afgerond geel/oranje/rood kalkzandsteen en dat tegen een strakblauwe lucht.
Op deze weg staan ook de zogenaamde Djinn-blokken, waarvan men niet precies weet wat het zijn. De Bedoeïenen noemden deze blokken Djinn, blokken van de geesten omdat zij dachten dat er slechte geesten in huisde.
Schuin tegenover de Djinn-blokken staat de Obeliskentombe met zijn kenmerkende piramidezuilen, voor archeologen het bewijs van Egyptische invloeden. Schuin onder de Obelisktombe bevind zich Bab es-Siq Triclinium, dat weer duidelijke overeenkomsten heeft met de stijl van de Nabateeërs.
Tijdens wat uitleg van onze gids kwam er een hardoen kijken maar op de foto zetten viel niet mee, elke keer weer schoot ie weg. Aan zijn koppie te zien was ie niet echt in een goed humeur.
Niet te missen is de paardentaxi die je van het bezoekerscentrum naar de Treasury brengt. Tegenwoordig is het allemaal wat beter geregeld voor de paarden, een ochtendploeg en middagploeg om het zo maar te zeggen en wordt je als bezoeker gevraagd om misstanden te melden. En dat is maar goed ook, de paarden moeten best wel hard werken, zeker die voor de kar staan hebben het best zwaar.. 

 
Aan het einde van de weg, bij de souvenirshop stoppen we weer even voor uitleg van onze gids. Dan kijk je wat rond en ben je best wel in een open gebied met redelijk lage rotsen maar zo dadelijk gaan we links het hoekje om, is er een kort steil stukje naar beneden en sta je in een hoge en smalle kloof, heel onwerkelijk eigenlijk.

einde van de weg/begin van The Siq

En dat het hoekje om de Siq in, is niet te missen met deze “Indiana Jones” wegwijzer.

Hier begint The Siq

De Siq is werkelijk schitterend. We kijken onze ogen uit en iedereen is diep onder de indruk. Kleurrijke mooi getekende rotswanden, van lichtgeel tot diep donkerbruin en alles wat daar tussen zit. Van al dit moois wil je graag foto’s maken maar dat valt in de Siq nog niet zo mee, het contrast tussen schaduw en licht is enorm groot. Gelukkig ben ik niet de enige die moeite heeft. Ik heb nog even geprobeerd om HDR-foto’s te maken maar ook dat was zonder statief en met al die lopende mensen geen succes. Nou ja, jammer dan, wat er bruikbaar is zie ik thuis wel, ik wilde nu vooral kijken en genieten.
Het pad in de kloof is hoofdzakelijk zand en grint maar er zijn ook best wel grote stukken waar de oude stenen van 2000 jaar geleden nog liggen,  kasseien maar dan in het groot. 
De Siq is ook heel afwisselend, dan loop je door echt een heel smal, 2 meter breed donker stuk met steile wanden van tientallen meters hoog en daarna loop je door een breder stuk met minder steile en hoge wanden en zo wisselt het elkaar af. 
Over bijna de gehele lengte van de Siq loopt een, in de rotsen uitgehouwen kanaaltje dat voor watertoevoer naar de stad zorgde. Een meter of 5 hoger in de rotswand zie je op verschillende plekken nog de leidingen lopen die voor drinkwater zorgde. 
Het is echt genieten daar van al dat natuurschoon en regelmatig kom je ook al wat tegen van wat eens een beeldengroep was, wat kleine dingetjes uitgehouwen in de rotsen, een tempeltje midden op het pad en een local die vanaf hoogte de boel goed in de gaten hield.

The Siq

op de uitkijk

Het einde van de Siq kwam in zicht en dan weet je dat je via de kloof een eerste blik te zien krijgt van de Treasury. Ik had er al zoveel foto’s van gezien dat het best spannend was dat laatste stuk … wanneer komt het. Nou, dat moment mis je echt niet, het zorgt even voor behoorlijk wat drukte, logisch, iedereen wil hier toch wel even genieten en foto’s maken, ik dus ook.

Al Khazneh/Treasury vanuit The Siq gezien

Het is echt een kippenvelmoment, en dat met 35 graden. Hierna is het nog een klein stukje en dan is het moment daar, je verlaat de Siq, komt op een plein uit en dan zie je Al Khazneh ofwel de Treasury in volle glorie bij daglicht … wow en ook al is ie ’s avonds mooi verlicht, hier kan geen gekleurde lamp tegenop. Van alle kanten bekijken we dit immense bouwwerk dat al die eeuwen zo mooi bewaard is gebleven. Van veraf, van links, van rechts en van dichtbij. Dit gebouw, uitgehouwen in de kalkzandsteen rotsen is 40 meter hoog en 25 meter breed en is waarschijnlijk rond 82 na Christus gebouwd in opdracht van koning Aretas III van de Nabateeërs.


We krijgen ruim de tijd om alles te bekijken, foto’s te maken en vooral om er van te genieten maar we moeten ook verder want er is nog zo veel meer te zien. We lopen verder door een korte brede kloof en komen dan uit op de “street of Facades”. De hele rotswand zit vol met uitgehouwen kamers waarvan nog steeds niet zeker is of dit vroeger huizen waren of graftombes.. Het is wel indrukwekkend groot en hoe langer je kijkt hoe meer je ziet. De foto laat maar een gedeelte zien.

Street of Facades

We lopen verder en komen bij het theater. Uitgehouwen door de Nabateeërs naar Romeins voorbeeld en uit de al bestaande huizen/graftombes. Daarom zijn archeologen er van overtuigd dat deze huizen/graftombes zo’n 600 jaar ouder zijn. Het is in een halve cirkel gebouwd, 42 meter doorsnee en er zijn 33 rijen gemaakt voor het publiek. 
Grappig was dat hier de taxi’s er iets anders uitzagen, geen paarden maar dromedarissen en ezels.


We lopen verder en zo schuin tegenover het theater zijn in de rotswand daar kolossale bouwwerken te zien, verschillende tombes en de zg Koningsgraven. Op afstand al indrukwekkend, dat wordt dus in de middag van dichtbij bekijken.

The Renaissance Tomb

koningsgraven

We gaan verder, een beetje linksaf en komen op de hoofdweg van de oude stad, de Cardo Maximus.
Er is genoeg te zien hier, als eerste komen we bij het Nymphaneum, een publiek fontein, gelegen naast de rivier die zoals te verwachten, kurkdroog staat maar waar wel wat oleanders en andere bloemen groeiden.
Ook hier, vlak voor de stadspoort liggen nog de oude straatstenen. Links van de weg, wat trappen omhoog staan de resten van een grote baseliek, vroeger omringd door marktpleinen en er staat de grootste tempel van Petra, het Qasr-al-bint. Ondanks de vele aardbevingen staan van deze tempel bijna alle muren nog overeind. Men vermoedt dat dit komt door de bijzonder bouw van deze tempel, in de muren zijn namelijk houten balken verwerkt, iets unieks voor in die tijd.


Dan is het tijd voor de lunch en met een paar andere nemen we een lunchpakket en gaan aan de wandel. Om vanaf hier de weg omhoog incl. 482 traptredes te volgen naar het klooster El-Deir hebben we maar overboord gegooid, geen doen in die paar uurtjes die we nog hebben. Nu was er het plan om via een weg/trap voorbij bij de koningsgraven boven op de bergen te komen en zodoende de Treasury van boven te kunnen zien, tenminste als het te doen is. Het pad omhoog naar de koningsgraven is al een stevige en als we daar in zo’n uitgehouwen graf aan onze lunch beginnen weet ik al dat ik niet naar boven ga. Te warm voor mij om die klim te gaan doen, inmiddels zal het wel tegen de veertig graden zijn en ergens vind ik het ook sonde van de tijd, er is namelijk nog zoveel van dichtbij te bekijken, maar een klein stukje van de oude trap wil ik wel doen, al is het maar voor het prachtige uitzicht dat je over de oude stad hebt.

trap omhoog

uitzicht op Petra

Bij de koningsgraven was genoeg te bekijken. Stuk voor stuk weer giga groot, de één wat simpel, de ander heel uitbundig. Binnen is er niet heel veel te zien, hooguit de mooie tekening en kleuren van de rotsen. Om al deze graven te bekijken ben je wel even bezig, maar goed dat we niet naar boven zijn gegaan, dit had ik absoluut niet willen missen. De graven zijn allemaal heel erg groot maar het paleisgraf/Palace tomb sprong er door zijn giga breedte wel uit.

Palace tomb


Bij al dit moois raakte ik ook niet uitgekeken op de rotsen zelf, de meest mooie structuren en kleuren waren er te zien en zoals voor heel Petra geldt, de kleuren veranderen continu, maar net hoe het licht er op valt. 

 
Inmiddels was het wel tijd om even wat uit te rusten en iets kouds te drinken, de hoge temperaturen hakten er toch wel in. Bij de koningsgraven waren verschillende souvenirtentjes en gelukkig was er eentje bij die ook wat drinken koud had staan. Het was een leuk en knus tentje, ideaal om even te gaan zitten. We hebben nog heerlijk gelachen met de jongen van dat tentje, hij leek best wel op Jack Sparrow en toen ik hem dat vertelde kwam hij los, ik was niet de enige die dat vond vertelde hij en we kregen de nodige foto’s van hem te zien. Een leuk jong, die wist dat ie er goed uitzag en lekker ontspannen op zijn zij, zijn hoofd steunend op een hand languit in zijn tentje lag en elke leuke meid die voorbij kwam aansprak. Het werd een héél gezellig half uurtje.

We gaan weer verder, het was toch wel tijd om weer richting uitgang te gaan, we hadden nog wel 2 uurtjes, tijd genoeg maar je weet dat het weer meer stoppen, kijken en foto’s maken wordt dan wandelen.
In de ochtend liepen we op de weg en nu halverwege de berg, op hoogte van al die graven en dan zie je veel meer, maar sowieso, hoe langer je rondkeek des te meer je ontdekte. 


Weer bij de Treasury aangekomen genieten we toch maar weer even van dit wonderlijke bouwwerk, dat nu, heel wat uurtjes later heel anders van kleur is dan in de ochtend.

Al-Khazneh/Treasury

Als we de Siq weer inwandelen kan ik het toch niet laten om even achterom te kijken en de laatste foto’s van de Treasury te maken.

Al-Khazneh/Treasury

In de Siq is het weer genieten en ook hier is alles heel anders van kleur dan in de ochtend en ook wel fijn, het is een stuk rustiger. 

The Siq

De Obelisktombe moet ook nog maar een keer op de foto, hij staat er nu zo mooi bij, vol in de zon zonder vervelende schaduwen en nu kun je ook goed zien dat het ook echt twee verschillende dingen zijn, de Obelisktombe boven en een beetje schuin daar onder het Bab es-siq.

The Obelisk tomb

Dé dag van onze rondreis zit er weer op. Het was een lange, hele warme en vermoeiende dag, dat wel, maar daar denk je niet aan, je bent alleen maar bezig met wat je deze dag gezien hebt, de indrukken verwerken zeg maar.
De verwachtingen waren best wel hoog, ik had het nodige gelezen, een documentaire over de bouw van de stad en nog wat andere bewegende beelden gezien en dan probeer je er een voorstelling van te maken hoe het zal zijn wanneer je daar zelf rondloopt. 
De hoge verwachtingen zijn uitgekomen, zelfs heel veel meer dan dat. De stad met alles er omheen was nog veel groter dan we hadden verwacht, vanaf de ingang tot de plek waar ieder hun eigen weg kon gaan was ruim 4 kilometer (op onderstaande kaart van de ingang tot nr.22). En vanaf daar kon je nog door naar het klooster, Al Deir. Buiten deze weg naar het klooster zijn er nog twee wandelwegen de bergen in waar je ook nog de nodige uitgehouwen tombes en bouwwerken kunt zien. 
Petra is zo immens groot dat je onmogelijk alles in 1 dag kunt zien, daar heb je minimaal twee dagen voor nodig, of liever nog drie als je alles ook goed wil bekijken.

Hoe moet je Petra omschrijven? Nou geen idee, het is met niets te vergelijken. Zeker is dat het inderdaad hét hoogtepunt van de reis is, wat er verder ook nog komen gaat. Petra is mega, in alles. Hoe mooi moet het hier geweest zijn in de rijke jaren van deze prachtige stad? 

Plattegrond Petra

 

4 Reacties

Laat een antwoord achter aan José Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *