Tijdens onze vakantie hebben we ruim een week doorgebracht op Texel. We hadden de perfecte week uitgezocht, het was juist die week volop zomer in Nederland.
Op weg naar Texel hebben we uiteraard een aantal plekken aangedaan waar we eerder zijn geweest met Bert Mulder,
Quarantaine, Balgzand en ’t Kuitje. Quarantaine viel tegen, het was laag water en dan zitten de vogels, die er wel waren, erg ver weg en bij ’t Kuitje waren wat mensen aan het ‘wadlopen’ dus het vliegend spul was uiteraard gevlogen. Bij Balgzand zaten behoorlijk wat Tureluur (denk ik), wat ganzen, kieviten, witte kwikstaartjes meeuwen, eenden, aalscholvers, oeverlopertjes en ander spul.
De eerste dag viel het weer een beetje tegen, bewolkt maar op een paar druppels na wel droog. ’s Middag zijn we op pad gegaan richting de Mokbaai. Op de weg daar naar toe kom je langs ‘de Petten’, het gebied van de Sterns die via Beleef de Lente te volgen waren. Jammer maar de sterns waren al vertrokken, echt jammer want vanaf de openbare weg is het gebied zeer goed te zien en sta je er redelijk dichtbij. Op naar de Mokbaai en daar was gelukkig genoeg te zien, met verrekijker goed en met scoop heel goed, maar om foto’s te maken is het toch weer te ver weg. Lieten ze bij Balgzand verstek gaan, hier waren gelukkig genoeg lepelaars te bewonderen.
En er was meer te zien, zoals: grutto’s, meeuwen, strandlopertjes, pleviertjes, spreeuwen, ganzen en nog veel meer. Langs de kant van de weg had ik gelukkig een klein duinpannetje weten te vinden waar we een hele tijd gezeten hebben en we waren zeker niet de enigste die langs de kant van de weg met scoop en verrekijker zaten, een geliefd plekje daar.
Op waarneming.nl had ik gelezen dat er op Texel, in de Slufter, een voor Nederland niet alledaagse vogel zich ophield. Wat doe je dus als het maar 5 minuutjes rijden is, gaan zoeken naar dat beestje wat niet schuw was en zich goed liet fotograferen. Op zoek naar de Bontbekplevier, ja op zoek, zoeken en zoeken, de precieze plek stond door meerdere waarnemers nauwkeurig vermeld maar ik heb het vogeltje niet gezien en gelukkig voor mij nadien ook niemand meer. Geen nood, de Slufter is een mooie plek, het lamsoor stond volop in bloei, de schapen keken me vaak toch wel lief aan en tegen de duinen aan zaten genoeg vogels, hoofdzakelijk scholeksters, meeuwen en aalscholvers. Aan de waddenkant zijn ook vele mooie plekjes te bezoeken. Zoals het kleine strand waar de boot naar Vlieland vertrekt, met wind vanaf de Noordzee lig je hier uit de wind.
Nadat ik de Slufter verlaten had reed ik over de weg die langs de Slufter en duinenrand loopt. Na zo’n honderd meter zag ik een torenvalk vrouwtje mooi biddend boven de duinen, lekker dichtbij, dus dat werd stoppen, uitstappen en proberen om valkje mooi op de foto te krijgen. Het torenvalkje heeft nog maar heel even rustig naar eten kunnen zoeken. Vanuit het niets doken er zo’n 15 kauwen op en die vonden dat mevrouw torenvalk meer ergens anders moest zoeken. Op zo’n 25 meter afstand heb ik een dikke 10 minuten naar een mooi schouwspel staan kijken. Aanvallende kauwen en een ontwijkende torenvalk, dat gaat echt alle kanten op en vaak ook nog razendsnel ook.
Zoals eerder gezegd hebben we veel tijd doorgebracht aan en op het strand en daar lekker gewandeld. Het was heerlijk wandelen langs het water, genoeg te zien omdat het als we op het strand waren laag water werd. De week dat wij er waren was het kwallentijd, ik ben vaak op Texel geweest maar zoveel kwallen heb ik nog nooit gezien.
En langs de waterrand vind je eigenlijk altijd wel leuke en mooie dingen, zoals deze kleine zeester
of een mooie grote krab en als ie dan ook nog leeft is dat altijd leuk met al die kinderen op het strand
Het eiland hebben we wel gezien na vele jaarlijkse bezoekjes maar toch ga je weer je rondje rijden, zo ook naar de vuurtoren die overigens sinds kort voor publiek open is. Het uitzicht is leuk maar viel een beetje tegen, de vuurtoren is ook niet zo hoog en je mocht niet tot helemaal bovenaan. Wel leuk dat we op een wad heel veel zeehonden konden zien liggen, stipjes weliswaar maar toch. Tijdens de dag dat het KNMI voor Nederland een weeralarm gaf waren we ook bij de vuurtoren, donkere luchten, harde wind die het zand behoorlijk deed opstuiven en de zee onrustig maakte. Weeralarm, op Texel is het reuze meegevallen, ’s middags één bliksemflits, één donder en tegen de avond een klein buitje.
Aan de waddenkant zijn ook vele mooie plekjes te bezoeken. Zoals het kleine strand waar de boot naar Vlieland vertrekt, met wind vanaf de Noordzee lig je hier uit de wind.
Tussen de keien van de dijken aan de waddenkant kom je echt van alles tegen, vaak een boel rommel maar
ook heel veel groeiend spul zoals dit Zeeraket.
En dan rijd je in je auto langs de Waddendijk. stopt regelmatig om even een blik over de dijk te werpen. Dan kom je weer terug van zo’n blik werpen en loop je richting auto en zie je iets wat je toch niet echt verwacht, wel grappig en leuk, alhoewel, ze was wel erg groot en liep, nadat ik een foto had gemaakt, richting onze auto.
Het haventje van Oudeschild slaan we eigenlijk nooit over, al is het maar om even vis te eten en te kijken naar alles wat in de haven ligt en het daarbij horende vaarverkeer. Een mooie tweemaster doet het altijd goed.
Op de bekende vogelgebieden op Texel viel het vies tegen wat aantallen vogels betreft. Zeker aan de kant van de Waddenzee, daar bleef het vaak bij een paar meeuwen en/of wat eenden. Weinig vogels dus maar wel op Texel iets wat ik nog nooit gezien heb. Zeehonden gezien vanaf het strand aan de de Noordzee, dus niet op een wad in de Waddenzee. En lekker dichtbij, op zo’n 25 meter afstand lieten meerdere dagen achtereen
verschillende zeehonden zich bewonderen. De zee en het strand hebben wel iets, zeker als je wat verder weg woont ……
Ook altijd vaste prik bij redelijk mooi weer is gaan kijken naar de zonsondergang. Daar worden dan altijd heel veel foto’s van gemaakt en soms is een foto na de zonsondergang zeker zo mooi.
