De Jezuïetenberg bij Maastricht wordt beschouwd als een van de mooiste kalksteengroeves ter wereld. Ja, ik had er wel eens ooit iets over gehoord en ook wel foto’s voorbij zien komen maar ik had ze nog nooit bezocht.
Grotten bezoeken is leuk maar er is één groot nadeel, je moet altijd met een rondleiding mee en dan is het vaak doorlopen. Tijd om wat beter te kijken is er nauwelijks laat staan tijd om wat foto’s te maken.
Als je dan de kans krijgt om een hele dag in die mooiste groeve door te brengen, dan grijp je die kans en meldt je je gelijk aan.
Op 11 maart jl. was het zover, het dagje ondergronds met Bob Luijks en nog 8 andere hobbyfotografen die deze kans ook niet wilden laten lopen. Op de parkeerplaats werden we welkom geheten met een lekker bakje koffie. Om 10 uur was het zover en samen met de gids begon ons avontuur.
Ook één van de werken in de groeve, is de plattegrond van het gangenstelsel. Het gedeelte links is van Defensie, het gedeelte rechts is in 1920 grotendeels ingestort en het middengedeelte is het gebied waar we vandaag rond zullen zwerven.
Let even op de datum wanneer die kaart tot stand is gekomen … 1894. Het zal in die tijd geen gemakkelijke opgave geweest zijn om dat zo gedetailleerd te maken.
Best wel spannend allemaal want vooraf kijk je natuurlijk op internet naar foto’s van die groeve. Zou het echt allemaal zo mooi zijn als op foto’s te zien is?
Het andere spannende was dat er geen verlichting in die groeve is, dus ben je afhankelijk van de petroleumlampen die meegaan en je eigen zaklamp. En de gids vertelde ons gelijk dat je bij de groep moest blijven wilde je niet verdwalen. Verder werd ons gevraagd voorzichtig te zijn met de beeldhouwwerken en zeker met de houtskooltekeningen. Een veeg van bv je rugzak kan al het nodige kapotmaken.
Het eerste werk dat op ons pad lag was eigenlijk al gelijk wow. Twee grote cherubs die de oude ingang bewaakten. Het gaf me een beetje het gevoel alsof we niet in een mergelgroeve waren maar in een oude piramide ergens in Egypte.
Het begin was even stoeien met de instellingen van de camera en het licht. Overigens merk je gelijk dat licht heel veel kan veranderen. Een lamp een metertje verder of ipv op de grond de lamp hoog houden en het geheel ziet er direct heel anders uit.
Daarna zagen we ook de eerste houtskooltekeningen en de nodige teksten, van echt heel oud tot jaren 50 – 60 van de vorige eeuw.
We waren nu in een gedeelte waar vele kunstwerken en tekeningen dicht bij elkaar te zien zijn. Het was genieten, kijken naar wat die Jezuïeten in die tijd allemaal maakten en verbaasd zijn over de vele details.
Er was van alles te zien en de gids vertelde honderduit over wat het allemaal was en wat het voorstelde, maar helaas, die uitleg is niet blijven hangen. Omdat je zo naar dingen stond te kijken en bezig was met foto’s maken dat die uitleg soms geheel langs je voorbij ging.
De houtskooltekeningen vond ik wel bijzonder. Eerder had ik al aan een wand gevoeld en gemerkt hoe zacht mergel in de groeve is en als je daar dan op moet gaan tekenen lijkt me dat geen gemakkelijke klus.
De tekeningen bleven me boeien. Zo mooi allemaal en samen met wat beeldhouwwerk was het een genoegen om naar te kijken.
Een klein hoekje, met drie muren van goed 2 meter breed was helemaal mijn ding. Een boedhabeeld en op de muur rechts van dat beeld deze schitterende tekening.
Zo mooi, zo zacht en zo vol details. Ik heb er maar even goed van staan te genieten tot de lamp weer voor andere dingen nodig was en het hoekje weer aardedonker werd.
De tijd vloog voorbij en voor iedereen was het wel genieten. Soms liepen we vast omdat we allemaal vanaf hetzelfde plekje foto’s wilde maken en we op onze buurt moesten wachten. Een kleinere groep was wenselijker geweest, foto’s maken in de groeve duurt nu eenmaal wat langer vanwege de lange sluitertijden en sommige mensen verschillende foto’s met verschillende instellingen wilden maken. Niet dat het de pret drukte, helemaal niet, het gaf soms niet de foto die je wilde hebben omdat we nu ook weer niet eeuwig de tijd hadden en er nog zoveel moois ons te wachten stond.
Een hele dag in de groeve wilde ook zeggen in de groeve lunchen. Volgens het programma een eenvoudige lunch. Eenvoudig viel wel mee, Bob had goed voor ons gezorgd, we kwamen niets te kort. Onze gids vertelde tijdens de lunch honderduit over de groeve, over zijn werk als gids maar ook over zijn werk als restaurateur.
In de middag kregen we nog meer meesterwerken te zien, zoals het Alhambra, gemaakt naar de stijl van het wereldberoemde Alhambra in Granada Spanje. Prachtig met de tekeningen in kleur, de trappen met bogen, het water … heel fotogeniek. Iedereen wilde hier natuurlijk de kans krijgen om foto’s te maken en liefst zonder mensen erop. En de tijd kregen we, gelukkig.
Na het Alhambra nog verschillende werken gezien en ook de sprookjesgang bezocht. Een lange gang met allemaal nissen en in die nissen waren de nodige tafereeltjes in beeldhouwwerk te zien. Zoals Kleinduimpje, Doornroosje of De Rattenvanger van Hamelen. Allemaal mooi gemaakt maar ergens voelde het voor mij heel fout, het paste niet bij al die andere dingen die we gezien hadden.
Eén van de laatste dingen die we te zien kregen was helemaal geweldig, de kapel van de groeve. Zo mooi, zo compleet met altaar, muurschilderingen en zelfs een heuse Kerstgroep.
En bij die kapel was ook deze bijzonder mooie tekening van Piëta te vinden. Met alleen wat licht van 2 kaarsen op hoge kandelaars en één lamp was het best donker allemaal en daardoor ook best wel indrukwekkend.
Foto’s van de groeve en zijn kunstwerken zijn best wel geschikt om lekker te bewerken, voor mij was dat deze foto.
En zo vloog ook de middag voorbij en kwam er een einde aan een bijzondere dag. Een dag van foto’s maken maar zeker ook van kijken en genieten.
Meer informatie over de Jezuïetenberg kun je hier of hier vinden.
Uiteraard heb ik wel meer foto’s gemaakt en die zijn hier te bekijken.
(1e foto aanklikken en dan volledig scherm)