Na de geslaagde vakantie vorig jaar op het Griekse eiland Lesbos, stond het voor ons al snel vast dat we in 2015 weer zouden gaan. Genieten van de natuur, de bloemen, vlinders en vooral van de vogels.
Maandag 4 mei
De eerste dag van onze vakantie. Het enige nadeel van vakantievluchten richting Griekenland is dat je ‘s ochtends vroeg vertrekt. Wij dus ook, een vlucht om 06.05 uur en dan moet je 2 uur voor vertrekt aanwezig zijn, anderhalf uur rijden naar Schiphol, plekje zoeken op het parkeerterrein en ook nog een beetje ruim in de tijd zitten want je weet maar nooit.
De rit naar Schiphol verliep op rolletjes, het parkeerplekje was snel gevonden en deze keer hadden we wel geluk en was de incheckbalie op het parkeerterrein al open, heerlijk om verder niet te hoeven sjouwen met zware koffers als je met de bus naar de vertrekhal gaat.
De security was vorig jaar een ramp maar dit jaar ging alles snel en soepel en mocht al het fotoapparatuur gewoon in de rugzak blijven zitten. Toch wel fijn als je dan nog veel tijd over hebt en niet snel moet doen om je vliegtuig nog te halen. Bij de gate hebben we nog kennis gemaakt met facebookvriend Paul Dirksen, gelijktijdig op vakantie, wij één week hij twee.
Met de vlucht zat verder alles mee, geen vertraging bij vertrek, met het opstijgen gingen we al de goede kant op en onderweg hadden we een flinke wind mee die een tijdwinst van een half uur opleverde en bij het landen was een extra rondje vanwege harde noordenwind niet nodig, het waaide namelijk niet. Als we gaan dalen blijken we aan de goede kant in het vliegtuig te zitten en heb ik mooi zicht op het eiland. Daar zat ik te genieten, helaas zonder camera en dan zijn die mobieltjes van tegenwoordig toch een uitkomst.
Op deze foto zijn een paar belangrijke vogelgebieden van het eiland te zien; de zoutpannen, de Tsiknias rivier en de monding van de Christou rivier. Eigenlijk is het hele gebied langs de kust dat je op deze foto ziet één groot natuurgebied.
Na aankomst op Lesbos is Piet gelijk naar Hertz gegaan voor de huurauto en al voor de koffers op de band kwamen was de auto geregeld. Maar goed ook, onze koffers zaten bij de laatste en toen we langs de autoverhuur kwamen stond er een giga lange wachtrij.
Onze vakantie kon nu echt beginnen en voor Piet met autorijden helemaal. Het vliegveld ligt ten zuiden van de hoofdstad Mytillini en je moet naar het noorden en dan is het een zegen dat Tommie altijd meegaat op vakantie want zonder zijn aanwijzingen is het volgens mij geen doen om door die stad te komen, smalle straatjes, veel éénrichtingverkeer, één grote drukte en weinig borden die je de goede richting wijzen. Ik vroeg me dit jaar wel af of die grote bussen van de touroperators ook zo rijden, lijkt me bijna onmogelijk en het zou me niets verbazen als er nog een andere route blijkt te zijn. Moeten we volgend jaar toch vooraf maar eens navragen. Als je de stad éénmaal verlaten hebt is het verder erg rustig op het eiland, gelukkig maar.
De weken voor onze vakantie hadden we ons goed voorbereid, de facebookpagina van Lesvosbirders goed gevolgd, evenals de pagina van Eleni Galinou – LesvosBirdNews en wisten we welke gebieden we dit jaar zeker moesten bezoeken omdat daar vorig jaar geen tijd meer voor was.
Tijdens de rit naar ons verblijf kwamen we al langs een plek die we snel wilden bezoeken. Zo’n twee weken voor onze aankomst was daar een groep van zo’n 80 zwarte ibissen neergestreken. Prachtige vogels en totaal niet schuw en thuis hoopten we maar dat ze nog even wilden blijven. De groep was inmiddels geslonken tot zo’n 20 ibissen waarvan er 15 op onze eerste plek moesten zitten.
We hadden geluk, het groepje was nog aanwezig en niet eens zo heel ver weg. Wel jammer dat het plekje waar je vorig jaar je auto nog kon parkeren nu onbereikbaar was vanwege een nieuwe doorgetrokken vangrail. Geen probleem en al helemaal niet op Lesbos, je parkeert je auto zo dicht mogelijk tegen de vangrail of zover mogelijk aan de kant van de weg en stapt uit.
Daar stonden ze, de zwarte ibissen, te foerageren in gezelschap van een kleine zilverreiger.
Verder was het erg rustig met vogels in het gebied, nog een enkele kleine zilverreiger en 2 casarca’s en dat was het eigenlijk wel. Ook zagen we dat het gebied niet zo nat was, een stuk droger vergeleken met vorig jaar.
Als we weer willen vertrekken roept Piet naar me dat er een zwarte ooievaar laag aan komt vliegen. Pfff, hij was al erg dichtbij, ik had nog net tijd genoeg om de camera te pakken en de laagvlieger vast te leggen. Een mooi welkomstkadootje.
Na wat rondgekeken te hebben reden we verder en de volgende plek om te stoppen was de noordoosthoek van de zoutpannen. Er staat daar een flink verhoogde kijkhut en vanuit die kijkhut kun je mooi over die grote watervlaktes kijken, want die zoutpannen zijn groot, heel groot. Daar zagen we de nodige watervogels en ook een nog redelijk grote groep flamingo’s. We hebben even staan kijken en zijn daarna doorgereden naar de westhoek van de zoutpannen. Op een klein eilandje in het kanaal om de zoutpannen lagen vorig jaar een kluut en een steltkluut te broeden. Nu was er één steltkluut aanwezig en kon ik zo snel nog geen ei ontdekken. Daarna maar weer verder, richting appartement en toen we over de brug van de Christourivier reden zagen we al dat het gebied daar wel erg droog stond en weinig vogels aanwezig waren, beetje balen want daar was vorig jaar zo veel te zien. Een klein stukje verder liep er een schildpad op de weg. We zijn maar gestopt, hebben hem opgepakt en een stuk van de weg af in het hoge gras gezet want van platte schildpadden houden wij niet. Was wel leuk hoor, als je zoiets oppakt verschuilt het zich meteen in zijn schild en komt even later toch heel voorzichtig kijken wat er allemaal gaande is.
Vervolgens toch maar door naar het appartement en daar werden we, net zoals vorig jaar hartelijk begroet, was er drinken en wat lekkers en werden we daarna naar ons huisje gebracht. Niet dat we de weg niet wisten, we hadden voor onze vakantie gevraagd of we hetzelfde huisje als vorig jaar konden krijgen en dat was geen enkel probleem.
Het mooie van het park is ook dat het krioelt van de huiszwaluwen, vorig jaar waren er zo’n 140 huiszwaluwnestjes. Het is dan weer heerlijk om op je terras te zitten, lekker in het zonnetje met boven je hoofd twee zwaluwnesten met zwaluwen die totaal geen last van je hebben, het ontzettend druk hebben met elkaar, met het aansjouwen van modder en het bouwen van hun nestjes.
Na het uitpakken van de koffers nog wat boodschappen gedaan en daarna zijn we nog even rondom het park gaan wandelen. Een klein gebiedje met water, heel veel bloemen en de nodige vogels en bij het strand vorig jaar ook de Griekse wimpelstaart. Onderweg hadden we al wel gezien dat het een droger voorjaar was dan vorig jaar en ook met de bloemen was dat goed te zien, of het stond nog niet in bloei en als het wel in bloei stond waren de aantallen aanzienlijk minder. Neemt niet weg dat er nog genoeg moois stond.
In Nederland zijn er geloof ik nog twee, op Lesbos breek je ongeveer je nek over ze. De kuifleeuwerik, een leuk vogeltje helemaal als ie zin heeft om zijn prachtige kuif op te zetten. Niet echt schuw maar als je ze op de foto wil zetten dan vertrekken ze.
Daarna zijn we nog gaan kijken of we de grote zeldzaamheid van het eiland konden vinden want ook Lesbos kent uitzonderlijke zeldzaamheden. Op het eiland zat namelijk de jufferkraanvogel. Het veld waar juffer zou moeten zitten was een beetje moeilijk te zien met een flinke strook nieuw riet en als dat beest net voor dat riet zat was het onmogelijk te zien. We hebben een hele tijd staan wachten maar helaas, de jufferkraan liet zich niet zien. Wel lieten zich dit vogeltje volop horen en af en toe ook goed zien. Vogels determineren vind ik een ramp en helemaal die kleine bruine vogeltjes want in mijn ogen lijken de meeste akelig veel op elkaar.
Daarna was het tijd om even te douchen wat te gaan eten en dan slapen want als je zo ongeveer een hele nacht mist begin je dat wel te voelen. Aan de andere kant heb je wel ongeveer een hele dag vakantie en kun je al het nodige doen en zien.