Eindelijk, na lang wachten waren ze in de buurt, de pestvogels (hoe komen ze toch aan die naam). En niet eentje, nee maar liefst 13 stuks. Het groepje hield zich al 2 dagen op nabij de ingang van Dierenrijk in Nuenen.
De groep deed heen en weer van bessenstruiken langs de toegangsweg en de bessenstruiken bij de ingang en regelmatig vloog het spul Dierenrijk in waar ook heel veel struiken staan met heerlijke bessen. De eerste foto’s kon ik maken langs de toegangsweg in een struik met rode bessen en sneeuw.
Daarna vloog het spul de toppen van de bomen in om vervolgens regelmatig de heg met zwarte bessen aan te doen die langs de ingang van Dierenrijk staat. We stonden lekker dichtbij en hebben volop van deze mooie vogels kunnen genieten, één nadeel, de drukke achtergrond van de heg is niet echt fotogeniek te noemen.
De pestvogels hielden het even voor gezien bij de ingang en vlogen naar de bomen langs de toegangsweg en voor ons reden om even Dierenrijk in te lopen, we hebben toch een abo dus waarom niet. Dieren kijken in de sneeuw is ook leuk en het was erg rustig in het park en dat merk je dan gelijk aan de dieren.De steppevosjes maakten geen probleem van de sneeuw, het lag en zat gewoon lekker te kijken
En voor de poolvosjes is een pak sneeuw in hun eigen leefgebied een hele normale zaak. De poolvosjes kunnen normaal niet bij je komen omdat een kleine plas water dat niet mogelijk maakt, maar het had gevroren dus het water was ijs en één van de poolvosjes waagde het en kwam het ijs oplopen. Nu is dit poolvosje mensen gewend (is ooit als huisdier gehouden) dus waagde ik het er op om vosje te aaien. Het lukte en vosje dreigde niet te bijten ….. gelukkig. Even later ging ie lekker in de sneeuw liggen rollen.
Sinds enige tijd zijn deze pelikanen vaste bewoners van de grote volière. Een welbekend trio: Roderik, Groenerik en Blauwerik. Ze woonden voorheen in de Beekse Bergen maar wisten in de zomer van 2010 te ontsnappen. Het is een leuk en grappig stel en de ondeugd straalt er van af. Deze middag zat het spul op de banken die in de volière staan, dat zal wel minder koud aan de voetjes zijn geweest.
Wat later was de “alleenzitter” naar zijn maatjes gelopen en werd er weer even gestoeid.
Nadat we bij de zeearend waren geweest zat het drietal te luieren, op de bank. Op elke leuning zat er eentje en met de ruggen naar elkaar toe zat het spul voor zich uit te staren ….. gezellige boel dus. Die drie hebben samen wel iets, ze weten precies hoe ze je in moeten pakken ….. geweldig!
De rust in Dierenrijk zorgde voor een mooie beleving, alsof we middenin de vrije natuur stonden. Toen we bij de zeearenden binnenkwamen zagen we nog net dat het mannetje bij een stuk vis werd verjaagd, het was etenstijd voor het vrouwtje, dus mocht manlief opzouten. Terwijl het vrouwtje zich te goed deed aan de vis stond het mannetje op korte afstand te kijken.
Hij wist blijkbaar dat hij op zijn portie nog even moest wachten en om de tijd door te brengen liep ie van hot naar her, vloog een keer op een lage dikke stok en ook ging ie een keer drinken uit het bassin van de zeehonden.
Het vrouwtje liet zich de vis goed smaken …..
In de tijd dat wij hebben staan kijken naar het etensritueel van de zeearenden werd het bassin ook nog bezocht door wat ander, veel kleiner gevleugeld spul. Ze kwamen drinken. Het was koud, het vroor en er lag genoeg sneeuw maar als er dorst is, heeft vloeibaar water blijkbaar toch de voorkeur. Een mus en een grote gele kwikstaart aan de rand van het zeehondenbassin.
Vrouwtje zeearend had haar “buikje” vol en wat doe je na de maaltijd …… precies, je gaat je handen wassen en je mond poetsen.
Het mannetje zag het gebeuren en was er als de kippen bij om zich te goed te doen aan de overgebleven vis.
Naar dit etenstafereel hebben we ruim 15 minuten staan kijken en we hebben er van genoten. Het leek af en toe wel alsof we naar de voederwebcam in Estland stonden te kijken. Ook al zijn dit in gevangenschap geboren dieren, het natuurlijke gedrag blijft er toch inzitten en omdat we de enigste waren die daar stonden en we ons stil hielden konden we dit allemaal zien, van dichtbij, heel dichtbij. Afstand ….. metertje of 7. En je staat in de kooi zelf, weliswaar onder een afdak maar tussen de arenden en ons is niets meer. Prachtige natuurlijke beelden vanuit een dierentuin.
Voor sommige dieren was het de eerste sneeuw die ze zagen, zo ook voor Gyros de jonge vale gier. Hij vond het wel goed zo, het eten smaakte ook in de sneeuw prima
Na al dit moois wilden we toch ook wel weer even bij de pestvogels gaan kijken. Bij de heg waar ze eerder zaten stonden nog verschillende vogelaars/fotografen maar de pestvogels waren uitgekeken op de bessendragende heg bij de ingang en hadden een andere heg in het park gevonden waarvan de bessen ook uitstekend smaakten. Gelukkig voor de fotografen is het wintertijd en is de kassa buiten dicht en het draaipoortje open, zodat ook zij op de kleine binnenplaats konden komen en van de pestvogels op de besneeuwde heg foto’s konden maken. Want zeg nou eerlijk, met die sneeuw erbij is toch veel mooier.
Het was een hele mooie middag, sneeuw, zon en vooral pestvogels.
Een lang verhaal, misschien wel ……..
