September liep op zijn einde en het weer was weer eens van slag, het was voor de tijd van het jaar warm en ook erg droog, beslist geen Hollands herfstweer.
Als we naar de Strabrechtse Heide gaan maken we meestal de grote ronde rondom het Beuven en bezoeken we altijd even de vogelkijkhut van waaruit je bijna het gehele Beuven kunt zien.
De aankomst beloofde al niet veel goeds. Het zandpad wat we moesten rijden om de auto te parkeren zag er giga slecht uit, bijna niet te doen voor een gewone personenauto. We probeerden het toch en aangekomen op de parkeerplek zagen we de reden van de puinhoop; grote zware vrachtwagens die grote containers kwamen laden en lossen en er reden de nodige grote tractoren heen en weer, om volle containers af te leveren en met een lege weer te vertrekken. We hadden ergens wel eens opgevangen dat ook hier in het bos gewerkt werd, maar in deze vorm ……..
Eenmaal aan de wandel werd duidelijk waarom al dat grote en zware materieel nodig was. Er werden grote stukken bos gekapt en niet alleen de bomen moesten het ontgelden, nee, ook al het andere, al dan niet levende spul wat er stond werd verwijderd. Lopende naar de vogelkijkhut keken we verbaasd rond, we konden onze ogen niet geloven en snapten er niets van waarom er op deze rigoureuze manier gekapt werd. In de kijkhut zagen we dat het Beuven er maar verlaten bijlag, weinig bezoekers. Een kleine groep kieviten, wat aalscholvers, een enkele wilde eend, een paar grauwe ganzen en een kleine groep zilverreigers was alles wat we zagen. Een schijntje van wat er normaal aanwezig hoort te zijn en meestal ook aanwezig is. Met de aanwezige vogelaars spraken we over de werkzaamheden. Alle bomen struiken etc. binnen een paar honderd meter van het Beuven, het Beuven-zuid en het Starven moeten weg. De begroeiing zorgt ervoor dat het waterpeil in de vennen daalt en met de rigoureuze maatregelen die men nu neemt hoopt men het waterpeil weer wat omhoog te krijgen. Goed voor de natuur rondom de vennen zegt Staatsbosbeheer. Goed voor Staatsbosbeheer zijn portemonnee zeggen critici. Beide zullen wel gelijk hebben.
We wandelden verder en komen dan op de plek waar al jaren een buizerd woont en waar ik in eerdere jaren grote aantallen kruisbekken mocht bewonderen …… geen buizerd, geen kruisbekken gewoon helemaal niets, alles was weg. We wandelden verder en als we dan op de hei aankomen is er toch nog een pluspuntje, de hei is gelukkig nog niet uitgebloeid, integendeel, ze kleurde nog aardig paars en het wemelde er nog van de libellen en vlinders.
Ook altijd mooi om te zien in de herfst zijn de activiteiten van meneer of mevrouw spin. Soms zie je de meest mooie webben, soms kom je alleen dit maar tegen. Knap plakwerk als je die sprieten bij elkaar weet te houden.
Lopende over de hei zagen we dat ook daar de bomen die er stonden gerooid waren en toen we op het punt kwamen waar we altijd linksaf slaan geloofden we onze ogen niet, ondanks dat we in de vogelkijkhut al gewaarschuwd waren dat het gedeelte dat we nog moesten lopen helemaal hopeloos was.
Het allermooiste pad wat we op onze ronde lopen was ook al niet meer. Langs dit enigszins donkere pad stonden de mooiste naalbomen en onder die naaldbomen verschenen elke herfst de meest mooie paddenstoelen in de meest mooie opstellingen die je als “fotograaf” maar kunt bedenken. Onderstaande foto laat zien wat er van dat sprookjesachtig mooie pad nog over is. Bar weinig en wat er staat zal ook nog wel verdwijnen want als de bomen gerooid zijn komt er daarna nog een soort frees/hakselmachine aan te pas die alle kleine planten, boomstronken, wortels in de grond en losliggende takken fijnmaalt zodat er helemaal niets meer overblijft.
In de vogelkijkhut had men gelijk, aan deze kant van het Beuven was het helemaal erg, zo erg zelfs dat we gewoon onze weg kwijt waren, niet meer wisten waar we nu precies waren en hoe we nu verder moesten wandelen, want zelfs de paden waren verdwenen. Gelukkig was niet al het moois verdwenen, zeker niet als je wat verder van het ven ging wandelen, weg van waar men bezig was alles kaal te maken.
Paddenstoelen kwamen we, gezien het nog enigszins zomerse weer dan ook weinig tegen en als we er zagen hadden ze hun beste tijd al gehad. Wel zagen we wat leuke zwammetjes. Zeker als je ze van dichtbij bekeek. Vele bij elkaar staande minuscuul kleine steeltjes met bovenaan een klein rond kopje.
Bijna aan het einde van onze ronde zagen we ook dat niet alleen bos gekapt werd maar dat er op grote stukken ook de nodige grond afgegraven werd. Een leuke wandeling was het niet en zoals het erbij lag nodigde het ook niet uit om er binnenkort nog een keer naar toe te gaan. Een jaartje de Strabrechtse Heide, tenminste rondje Beuven, overslaan is misschien wel zo verstandig. En als goedmakertje voor deze middag kwam Japie Krekel maar even gedag zeggen.
