Na een lange grijze, sombere en natte winter, nou ja winter, werd het eindelijk mooi weer. En ook gelijk mooi weer, het was lente. De tijd dat je weer wakker wordt uit je winterslaap en ineens van alles wil doen. Lekker genieten en dan vooral naar buiten.
In het vroege voorjaar staat elk jaar De Ruweelsels op het programma. Het is een klein en vooral erg nat bosgebied waar het puur natuur is en waar in het vroege voorjaar de bodem bedekt wordt met de witte bloemenpracht van de bosanemoon.
14 maart
is het als ik mijn eerste bezoek aan de Ruweelsels breng, de bosanemoontjes zouden al in bloei staan. Nu is dat wel heel erg vroeg, maar alles is dit jaar vroeg dus het zou best wel eens zo kunnen zijn.
Als ik het bos inloop word ik al begroet door het gekwetter van veel, heel veel spreeuwen die de lente duidelijk in de bol hebben. Heerlijk om die drukte horen en te zien. Niet alleen lente bij de vogels, ook de nodige bomen en struiken begonnen al aardig nieuw groen te krijgen.
Een boomkruiper laat zich zien maar wanneer ik hem op de foto wil zetten verdwijnt ie naar de achterkant van de boom. Ik wacht maar even en dan laat ie zich toch weer zien, weliswaar niet op de plek waarop ik gehoopt had maar daar had hij geen boodschap aan
Verder mijn ronde lopend kom ik al wel wat bosanemoontjes tegen maar de aantallen vallen nog behoorlijk tegen. Ik ben zeker een week te vroeg, misschien wel 2 weken.
De enkeling die zijn bloemen al laat zien zetten we dan maar op foto
Bijna bij de auto kom ik deze pimpelmees nog tegen, zoekend in de gele katjes naar insecten. Een mooie kleurcombinatie zo, dat geel met de strakblauwe lucht. Meneer pimpel zag je af en toe bijna niet zitten in zijn camouflagepak.
En poseren voor de camera kon ie ook
20 maart
Precies een weekje later, en nog steeds best wel mooi lenteweer, ga ik weer kijken of de bosanemoontjes nu wel volop aanwezig zijn en in bloei staan.
Als ik uit de auto stap en over het Wilhelminakanaal kijk bedenk ik me dat het toch best wel een mooi plaatje is. Elke keer kijk ik er weer naar en volgens mij heb ik het nog nooit op de foto gezet, dus bij deze
Wanneer ik het bos inloop zie ik dat het mooie weer zijn werk doet en al gedaan heeft. De kale takken zijn niet meer kaal en overal komt jong en fris groen tevoorschijn
Niet alleen het groen komt tevoorschijn, inmiddels fladderen vele vlinders rond en deze gehakkelde Aurelia dwarrelde een hele tijd in mijn nabijheid en besluit uiteindelijk om toch maar ergens te gaan zitten
Verder lopend zie ik dat er al heel wat meer bosanemoontjes tevoorschijn zijn gekomen maar helaas nog niet die aantallen waarop ik gehoopt had
Al snel kom ik er achter dat ik het verkeerde schoeisel aan heb als ik bijna op mijn snotter ga omdat ik uitglijd over een drassig stuk pad. Oeps, opletten straks want het natste stuk moet nog komen.
Was het vorige week een gekwetter van de spreeuwen, nu waren het de andere vogels die zich luidkeels lieten horen en ook met regelmaat zich goed lieten zien. Een kibbelend koppeltje boomklevers kon ik op korte afstand gadeslaan. Het tweetal had blijkbaar een meningsverschil over welke boom het meest geschikt was voor een nestje, het vloog van de ene naar de andere en weer terug. Of ze overeenstemming bereikt hadden betwijfel ik, al kibbelend vloog het even later weg.
Het gekibbel van de boomklevers werd even onderbroken door een luidkeels roepende en laag voorbij vliegende zwarte specht. Een boom een heel eind verderop was zijn doel, gelukkig voor mij de voorkant van die boom
De bosanemoontjes komen nog niet aan bod, uit het niets fladderen er ineens een 6-tal citroenvlinders bij me. Mooie vlinders maar ze gaan bijna nooit ergens zitten en nu waren ze het ook niet van plan, tenminste dat dacht ik. Een paar meter verderop ontdekte ik er namelijk eentje op de grond, zittend op een paardenbloem. Heel voorzichtig probeer ik dichterbij te komen maar ik maak toch net weer die ene stap te veel. Citroentje fladdert verder en gelukkig staan er nog meer paardenbloemen en de volgende waarop citroentje gaat zitten is veel mooier en weer probeer ik stapje voor stapje dichterbij te komen. Citroentje vond het deze keer niet erg en bleef rustig zitten.
En dan eindelijk kom ik een stukje bos tegen waar het wat lichter is en waar de bosanemoontjes in grotere aantallen in bloei staan. Een mooie plek, met mooi licht en ook de nodige schaduw. Even genieten van de bloemetjes waarvoor ik eigenlijk toch gekomen was
Bijna weer terug bij de auto heeft een roodborstje het erg druk met indruk maken, op wie weet ik niet, een soortgenoot was nergens te bekennen. Maar dankzij Bambi weten we wat het is …… voorjaarskolder.
Niet alleen ik het bos was de lente te zien, in het gras al volop madeliefjes en langs de bermen stonden de eerste pinksterbloemen al in bloei.
