Rondreis Jordanië (deel 2)

Verslag van onze rondreis door Jordanië. In zes dagen veel, heel veel van dit prachtige land mogen zien.

Dag 2: Woestijnkastelen – Mount Nebo – St. Joriskerk Madaba
De dag begint met de optionele excursie naar de woestijnkastelen of je hebt een vrije ochtend te besteden in Madaba, de stad waar we 3 nachten verblijven.

Voor we op reis gingen heb ik wel het nodige gelezen en bekeken over Jordanië maar gek genoeg nauwelijks iets over de woestijnkastelen, misschien wel omdat we twijfelden of we deze excursie wel zouden gaan doen. Misschien was Madaba wel heel mooi en wilden we in deze stad rondkijken maar al snel op de eerste dag was het voor ons duidelijk, de woestijnkastelen gaan we zeker doen.

Vroeg in de ochtend vertrekken we richting het oosten, het is toch weer even buszitten maar geen nood, we hebben een luxe bus, goedwerkende airco en het is genieten van het uitzicht, nou ja, van de woestijn dan als je de bewoonde wereld voorbij bent. En in die woestijn zie je af en toe toch wat leven, zoals deze herder met zijn kudde schapen.

De drie kastelen die we gaan bezoeken zijn ook drie verschillende; een apart geval, eentje die wereldberoemd is en een hele bijzonder die op de werelderfgoedlijst van Unesco staat. Als eerste staat het aparte geval Qars Hraneh op het programma en dat ie heel apart is zien we al snel. Het is een groot, vierkant en strak bouwwerk en staat echt in “the middle of nowhere”.

Het kasteel zal zijn gebouwd laat 7e eeuw, in één van de verblijven in het kasteel is een inscriptie in Koefisch schrift gevonden met een datum die overeenkomt met 24 november 710. Het doel van dit kasteel is nooit echt duidelijk geworden, gedacht wordt aan een fort of een soort hostel voor handelaren of karavanen. Echter twijfelt men aan hostel omdat hier geen handelsroutes lagen en er nergens in de omgeving ook maar iets van een waterput gevonden is. Het vierkante gebouw,  35 meter aan elke zijde heeft een grote binnenplaats en rondom die binnenplaats allemaal kamers verdeeld over 2 verdiepingen.

Wil je zelf dit kasteel eens bekijken dan is dat mogelijk met google-streetview, klik hier om rond te lopen en binnen te kijken, je kunt zelfs boven gaan kijken door de trap te nemen.

Het 2e kasteel dat we bezoeken is het Qasr Amra. Gelegen in de bedding van een rivier en beschermd voor het water door aangelegde dammen. Van het hele complex, dat ooit een jachtslot was en waarschijnlijk gebouwd is tussen 711 en 715 in opdracht van kalief Walid I, is alleen de hamam en de waterput over. Van de overige gebouwen zijn nog wel restanten gevonden. Qars Amra is aan de buitenzijde geheel gerestaureerd, eigenlijk een beetje te als je het zo ziet liggen.

Waarom het zo goed gerestaureerd is zie je snel als je het gebouw binnengaat, klein, dat wel maar helemaal vol met fresco’s, op alle muren en plafonds. Fresco’s met voorstellingen van de heersers van toen, jachttaferelen en badende dames en op de koepel van het kleine caldarium is de sterrenhemel met de tekens van de dierenriem geschilderd. Het was geweldig om te zien en ergens onvoorstelbaar dat al die fresco’s zo goed bewaard zijn gebleven. Het staat ook niet voor niets op de werelderfgoedlijst.

Klik hier om met google-streetview rond en binnen te kijken.

Voor we naar het laatste kasteel rijden gaan we eerst nog even thee drinken in de bedoeïenentent die bij de parkeerplaats staat. Een beleving op zich om zo traditioneel thee te drinken, ook al is die thee mier en mierzoet.

Op naar het volgende kasteel, het meest beroemde. Onderweg was het weer genieten van al het zand met hier en daar wind/zandhozen en midden in die grote zandbak kruis je een autosnelweg en ligt er een mooi groot verkeersknooppunt zoals we die kennen waar 2 grote snelwegen elkaar kruisen, half klaverblad en half met fly-overs. Bizar om te zien, er was ook nauwelijks verkeer en dan vraag je je af waarom er zo’n groot knooppunt, dat zorgt voor een goede doorstroming van het verkeer, hier midden in de woestijn is aangelegd.

Even later stopt de bus langs de kant van de weg en zegt onze gids dat we even uit mogen stappen om een foto van het bord te maken. Rondkijkend zie ik geen bord waarvan ik zeg, dat is leuk om vast te leggen maar dan krijg ik te horen dat het om de borden gaat die boven de weg hangen, tja, die kon ik vanaf mijn plek niet zien. Uitgestapt en toch ook maar een foto gemaakt. Wij zijn richting Irak gegaan, een klein stukje maar.

Het laatste kasteel is het Qasr Al Azraq. In tegenstelling tot de andere twee die zomaar midden in de woestijn liggen, ligt dit kasteel in het dorpje Azraq. Het dorpje zal in de loop van de jaren wel om het kasteel heen gebouwd zijn. Het is hier op deze plek gebouwd vanwege de dichtbij liggende oase, tegenwoordig Azraq Wetland Reserve genaamd.

Het kasteel is gebouwd rond 300 n.C. en werd het eerst door de Romeinen gebruikt. Het kasteel is doorlopend bewoond geweest tot de vorige eeuw. In de dertiende eeuw is het verbouwd en sindsdien zijn er geen veranderingen meer geweest. Opvallend is dat dit kasteel gebouwd is met donkere basaltstenen en dan ziet zoiets er ineens heel anders uit. Zijn bekendheid heeft het te danken aan T.E. Lawrence en zijn troepen, zij zouden in de winter van 1917-1918 het kasteel gebruikt hebben. De kamer waar “Lawrence of Arabia” de winter doorgebracht heeft is met trappen te bereiken. Een mooi kasteel, met nog twee stenen deuren, paardenstallen, een klein museum, een moskee en als trekpleister de kamer van Lawrence. 

Klik hier om met google-streetview rond te kijken.

We rijden weer terug naar Madaba om de mensen die niet meegegaan zijn bij het hotel op te halen om daarna naar Mount Nebo en de St. Joriskerk te gaan. Maar voor we in Madaba zijn gaan we eerst nog lunchen en lekker in de schaduw genieten van koud drinken want midden in de woestijn is het toch wel een heel stuk warmer.  Ook nu weer een uitgebreide lunch, heerlijk allemaal, veel verse groenten warm en koud, lekkere kipgerechten en dat alles met rijst en yoghurtsaus.

Als we de lunch achter de kiezen hebben en naar Madaba rijden zien we ver weg een flinke kudde wilde dromedarissen, moeilijk met het blote oog te zien, niet echt helder en luchttrillingen maken het ook allemaal niet beter. Tja, dan ben je toch wel blij met je, voor deze reis gekochte 18-400mm lens, ook al valt het niet mee om je camera in een rijdende bus op 400mm stil te houden.

 Om half drie zijn we bij het hotel om de andere op te halen en rijden we naar Mount Nebo dat een paar kilometer ten zuiden van Madaba ligt, aan de rand van de Jordaanvallei. Mount Nebo, de plaats waar Mozes, voor hij stierf, uitkeek over het Beloofde Land, nadat hij met zijn volk 40 jaar rondgetrokken had. Deze plaats is van betekenis zowel voor joden als christenen als moslims. Volgens de joodse traditie bevindt het graf van Mozes zich op de berg. De christenen en moslims menen dat zijn lichaam aan de andere zijde van de Jordaan werd begraven.

Verder lopend kom je bij de kerk en het uitzichtpunt, hier staat een mooi groot bronzen kruis waarin een slang verweven is. De betekenis van dit kruis met slang (volgens Wikipedia): Het verwijst naar de Nehushtan en staat symbool voor de woorden in het Johannes-evangelie (Johannes 3:14): ”En deze Mensenzoon moet omhoog worden geheven zoals Mozes eens de slang omhoog hief in de woestijn”. Het uitzicht over het beloofde land was slecht en omdat we later op de middag daar waren keken we ook nog recht tegen de zon in, geen ideale omstandigheden dus. Mocht het helder weer zijn en je bent in de ochtenduren ter plekke met de zon in je rug dan moet het een fenomenaal uitzicht zijn. Terwijl wij daar staan te kijken komt er even een hardoen gedag zeggen en voor mij loopt ie nog even naar een steen en gaat daar mooi zitten poseren.

De kerk die er nu staat is vrij nieuw en super modern, het is gebouwd op de resten van de kerk die in de 6e eeuw gebouwd werd op resten van weer een ander gebouw. De resten van de kerk werden begin 20e eeuw ontdekt en tijdens opgravingen zijn er heel veel mozaïeken, soms helemaal compleet gevonden. De nieuwe huidige kerk heeft de oude vervangen, nou ja oude kerk, het was meer wat muren en een dak om de opgravingen te beschermen. Er was wel een altaar en er werden diensten gehouden. De nieuwe kerk, die ook opgetrokken is op de oude muren is functioneel gebouwd. In het middenstuk zijn de mozaïeken verwijderd, is er een verhoogde vloer die op sommige plaatsen voorzien is van glas zodat andere overblijfselen van mozaïeken nog te zien zijn. Links en rechts van het middenstuk zijn de opgravingen en mozaïeken inmiddels goed beschermd en loop je via een brug langs dat gedeelte. Aan de muren hangen de mozaïeken die uit het middenstuk gekomen zijn. En zo is de kerk geschikt voor de vele pelgrims die naar Mount Nebo komen en hier ook graag een dienst bij willen wonen en voor al die toeristen die met busladingen aankomen. Mooi gemaakt en bedacht, oud en supermodern kan goed samen gaan. Wanneer we de kerk verlaten en linksom langs de oude kloosterresten lopen ziet Piet een olijfboompje staan, geplant door paus Johannes Paulus II op 20 maart 2000. Op het bordje staat de naam van de paus en dat Latijnse peregrinus erbij viel wel op.

Na een kort bezoekje aan het kleine museum gaan we op weg naar een mozaïekatelier. Leuk om te zien, zeker de struisvogeleieren die met piepkleine steentjes versierd zijn, millimeterwerk. Het bijbehorende cafeetje staat bekend om zijn lekkere vers gezette koffie en ja, hij was overheerlijk. Buiten op de parkeerplek hebben ze iets leuks bedacht, je moet er maar opkomen om dit te maken zo.

Na de koffie gaan we terug naar Madaba, nog niet naar het hotel maar naar de St. Joriskerk, de plek die je in Madaba gezien moet hebben. Dan gaat het niet over deze Grieks-orthodoxe kerk maar over het mozaïek wat in de vroegere Byzantijnse kerk lag waarop de St. Joriskerk gebouwd is.. In 1884 werden de resten van die oude Byzantijnse kerk gevonden en daar bleek een hele bijzondere mozaïekvloer in te liggen, tenminste wat daar van over was. Het mozaïek is tot op heden de oudste kaart van Palestina, vermoedelijk gemaakt rond 560 na Christus. Op de kaart vindt je allerlei Bijbelse plaatsen die voorzien zijn van de Griekse namen.

Na dit alles bewonderd te hebben lopen we terug naar het hotel, zo ver is het niet en bij de kerk was er geen mogelijkheid om de bus te parkeren dus de chauffeur is met zijn bus al naar huis gegaan. Onze gids heeft ook deze avond weer een restaurantje voor ons en om 7 uur worden we opgehaald en wandelen we naar het restaurant. Een flinke wandeling met soms behoorlijk bergje op. Na het eten terug naar het hotel voor onze laatste nacht in Madaba.