Kruisbekken, had ik ze een paar weken geleden niet gezien, nu waren ze aanwezig op de Strabrechtse heide. En niet alleen de al zo mooie gewone kruisbek, er is zelfs een groep zeldzame grote kruisbekken neergestreken. Na een aantal dagen de waarnemingen gezien te hebben was het tijd om zelf eens te gaan kijken.
De mooiste dag had ik niet uitgezocht, scheen woensdagochtend het zonnetje, gister begon het op weg naar Lierop zelfs wat licht te regenen. Al wandelend langs het Starven en Beuven naar de plek waar de kruisbekken zouden zitten kwam ik al een fotograaf tegen, ze zaten er nog en er waren nog twee vogelaars aanwezig dus niet moeilijk te vinden. Maar op de plek aangekomen geen vogelaar te zien en na wat zoekwerk ook geen kruisbek te vinden. Dat was stevig balen en tegelijkertijd toch blijven zoeken. Gelukkig blijk ik toch niet alleen te zijn, verderop zie ik drie mensen met scoop en camera’s en ga daar maar even vragen. Grappig, één van hen was Peter vd Braak en zo zie je elkaar jaren niet en dan 2x in korte tijd. Hij wist me te vertellen dat de grote kruisbekken vertrokken waren naar de andere kant van het Beuven. Dat was weer balen en helemaal omdat je niet even snel naar die plek kunt wandelen. Het werd wachten en hopen dat de groep terug zou komen. Gelukkig werd ons geduld beloond en kwam de redelijk grote groep weer netjes terug.
Blij met de terugkeer van de kruisbekken maar minder blij met het weer want het was grijs, grauw en saai weer. Toch was het genieten van deze grote kruisbekken die wel raad wisten met de dennenappels. En als er een groep in de boomtop bezig is moet je niet onder die boom gaan staan ….. ze laten nogal eens een appeltje vallen.
Vooraf had ik opgezocht wat nu het verschil was tussen de gewone kruisbek en de grote. De grote heeft een forsere snavel, een dikkere nek en een plattere kop. Ook de punt van de ondersnavel komt niet boven de bovensnavel uit. Die dikkere nek, grotere snavel en platte kop kun je nog wel redelijk herkennen, dat puntje van die snavel alleen als de vogel precies goed voor je gaat zitten.
Mooi in een paar bomen een tijdje gaan zitten zoeken en eten van dennenappels was de groep niet gegeven, het vloog regelmatig op en soms verdwenen ze weer heel even uit beeld. Gelukkig hadden we ze wel in beeld toen heel even de donkere grijze lucht wat lichter werd en een heel wazig zonnetje tevoorschijn kwam. Het was maar heel even en toen het echt donker begon te worden ben ik maar gegaan, na drie uurtjes grote kruisbekken lokte een warme auto en warme koffie.
Dennenappels werden niet alleen ter plaatse gekraakt om aan de zaden te kunnen, regelmatig zag je ze ook wegvliegen met zo’n ding in de snavel.
Terwijl de groep even weg was kwam ik deze rode heidelucifer nog tegen, met die kleur niet te missen.
Op de terugweg naar de auto lag het Starven mooi te wezen in de iets opgeklaarde lucht waar wij eerder even gebruik van konden maken.
