Het was de laatste weken volop in het nieuws; de ruziënde familie olifant uit Emmen is verhuisd naar Dierenrijk. Voor ons reden om tijd vrij te maken en de nieuwe familie te bewonderen en welkom te heten.
Met de komst van de nieuwe familie moesten we wel afscheid nemen van twee van de drie mannetjes olifanten van Dierenrijk. Niet leuk want het was een leuk drietal en er was altijd wel iets te beleven met die jonge knullen. En als je zo vaak in Dierenrijk komt en de dieren zo vaak ziet ….. dan krijgen ze toch ergens een plekje in je hart. Het tweetal is verhuisd naar Sevilla in Spanje en laten we hopen dat ze snel mogen wennen en het er prima naar hun zin krijgen.
De nieuwe familie bestaat uit de 32 jarige mams Htoo Yin Aye (knappe vrouw), haar 15 jarige dochter Ma Palai (juffrouw Parel), haar 2 jarige zoon Mong Tine (storm) en als laatste de blikvanger van de familie, haar 5 maanden oude zoon Thuya (zonnestraal). Overigens zijn de 2 verhuisde olifanten geen onbekende van Htoo Yin Aye. Eén van hen is haar zoon en de ander is een halfbroer van die zoon, hij heeft dezelfde vader maar een andere moeder. Sibu, het mannetje dat is gebleven komt uit Blijdorp en is geen familie.
Donderdag 12 december is de familie verhuisd van Emmen naar Nuenen en op vrijdag de dertiende waren ze voor publiek te bewonderen in het binnenverblijf. En zoals gezegd, wij waren die vrijdag van de partij. Het was een leuke ontmoeting mede door de verzorger uit Emmen die uiteraard de olifanten tijdens de verhuizing bijstond en ook de volgende dag aanwezig was om de familie bij te staan. Deze verzorger was niet te beroerd om ons het nodige over de familie te vertellen. Ook geen wonder, hij was al 25 jaar de olifantenverzorger in Emmen en heeft daar mams groot zien worden en de geboorte van de kids meegemaakt. Dat het vertrouwd was voor de olifanten werd ons al snel duidelijk. De olifanten hadden de voorkeur voor de middelste stal terwijl wij als bezoeker voor de rechtse stal stonden en de verzorger hoefde maar mams haar naam te zeggen en ze kwam gelijk aanlopen met haar kids achter haar aan. Zo konden ook wij de familie even beter bekijken …… tussen de dikke tralies door.
(voor het gehele blog geldt: klik op de foto voor een groter formaat)
En als je dan zo’n kleintje ziet ben je gelijk helemaal verkocht, tot groot genoegen van de verzorger want onze aandacht en enthousiasme deed hem wel wat. En ik had wel te doen met die man, na zoveel jaren lief een leed gedeeld te hebben met die olifanten en dan moet je noodgedwongen afscheid nemen en de zorgen overgeven aan anderen …….. gelukkig is de afstand Emmen-Nuenen nog wel te doen.
Het overgebleven mannetje van Dierenrijk, Sibu, vond de nieuwe bewoners vanuit zijn binnenverblijf wel interessant. Sibu stond links van de nieuwe familie en hij probeerde steeds om met zijn slurf bij het verblijf van de nieuwe familie te komen. Voor echt contact zal ie nog even moeten wachten, pas als de nieuwe bewoners zich thuis voelen wordt Sibu aan ze voorgesteld.
De nieuwe olifantenfamilie was wel de reden voor ons bezoek op vrijdag de dertiende maar dat wilde niet zeggen dat we de andere dieren links lieten liggen. De rode panda’s worden eigenlijk nooit overgeslagen alhoewel je vooraf al wel kunt zeggen welke panda waar zit/ligt. Eén van de twee is meestal op wat hoogte te vinden. In het verblijf staan meerdere bomen en één van die bomen is het stekkie van panda, om te slapen, te poetsen of om gewoon niets te doen en rond te kijken.
Sinds een paar maanden woont een koppeltje zwarte zwanen in Dierenrijk. Pracht beesten.
In de grote volière van Dierenrijk wonen ook een paar zwarte ooievaars. Ze zijn redelijk tam en je kunt erg dichtbij komen. Meestal staan ze wat te staan of lopen op hun gemakkie rond maar deze keer zagen we ze eens wat anders doen, ze namen een bad in de poel. Als verzopen katten kwamen ze uit het water en stonden even later als aalscholvers op te drogen.
Na ons bezoek hield ik de afgelopen week de site van Dierenrijk in de gaten om te kijken of de familie olifant al zo gewend was dat ze ook naar buiten mochten. Vrijdag 20 december was het zover en voor ons reden om zaterdag te gaan kijken. Het binnenverblijf is leuk maar als de olifanten buiten zijn zie je zonder die dikke tralies toch veel meer van ze.
De familie had de keuze, de deur tussen binnen en buitenverblijf stond open ofwel ze mochten zelf kiezen. Toen wij kwamen stonden ze binnen en werd het wachten tot de familie zich buiten liet zien. Het wachten werd beloond en daar verscheen mams met haar jongste spruit in de deuropening
Echt naar buiten kwam de familie niet, ze beperkte het tot een paar meter. De allerkleinste vond alles nogal spannend en als ie een klein stukje buiten was maakte ie omkeer en liep ie snel weer naar binnen en werd dan gevolgd door de anderen.
Totdat mams besloot om maar eens wat verder het buitenverblijf in te gaan en ja waar mams gaat, gaat ook de jongste, hij loopt gewoon met moeders mee.
Gelukkig voor ons is ie nog erg klein en daardoor nog goed te zien ook al loopt ie achter moeders
De familie had het heen en weer, dan binnen dan buiten en soms leverde dat wel komische toestanden op, zeker als drie dikhuiden tegelijk door de deur naar buiten willen
De kleine ukkepuk is leuk, lief en grappig om te zien, zijn 2 jaar oude broer zorgt voor heel wat leven in de brouwerij. Alles wat buiten te zien en aan te raken is moet ook aangeraakt worden en tevens moet ontdekt worden of het olifantenbestendig is. De tijd dat wij stonden te kijken werden de grote zwarte rubberen flappen die voor een andere buitendeur hingen aan een grondige inspectie onderworpen en gekeurd op hun degelijkheid en toen ie weer eens een keer van binnen naar buiten liep ging ie plots op de knieën en “kuste” ie de grond.
Deze nieuwe olifanten gaan ons in de toekomst vast en zeker heel veel kijkplezier geven. Het buitenverblijf in Dierenrijk is erg groot en bijna overal heb je vrij uitzicht op de olifanten. Maar eerst nog duimen dat Sibu aardig gevonden wordt en Sibu zelf de nieuwe familie ook aardig vindt.
En omdat het zo’n mooi plaatje is, nog een keer mams en de kleine spruit
Ook de andere dieren van Dierenrijk hielden ons goed bezig.
De Gibbons zijn altijd met het publiek bezig en weten precies wat ze moeten doen om mooi op de foto te komen. Wat gras plukken en dan mooi gaan zitten poseren is ze wel gegeven, tja apen zijn net mensen ……. of mensen net apen.
De ijsberentweeling groeit als kool en ook zij weten precies hoe ze het publiek kunnen vermaken. Onschuldige gezichten trekken voor het raam en dan net doen alsof je met jezelf bezig bent. Helaas voor Noordje had ik haar door, elke keer keek ze met een schuin oog naar ons om te kijken of we het wel leuk vonden zoals ze daar zat te doen
Even later zat ze tegen de glaswand aan en Piet ook en zoiets blijft altijd mooi, zo dichtbij elkaar en alleen (en gelukkig maar) gescheiden door een dikke raam van gelaagd glas.
Na de aandachttrekkerij van Noordje kwamen we bij de sneeuwuilen en toen zagen we iets wat we eigenlijk nooit zien, één van de sneeuwuilen zat dicht tegen het gaas aan en tot onze verbazing bleef de uil gewoon zitten. Zelfs toen ik voorzichtig dichterbij kwam bleef uil zitten en uil was ook absoluut niet van plan te vertrekken, zelfs niet als je tegen de gaas zat. Het was een mooie gelegenheid om foto’s te maken van wel heel erg dichtbij. Met je lens door de gaas een foto maken van een sneeuwuil op zo’n 30 cm afstand ….. bizar
En zo ziet het resultaat er dan uit, een nauwelijks gekropte foto van een sneeuwuil die het nog leuk vond ook
Na de sneeuwuilen kwamen we weer in de grote volière terecht en zagen we dat de 2 zeearenden beide op de grond zaten. We gaan het afgeschermde deel in, het deel waar de zeearenden samen met de zeehonden wonen. Nu hebben we al wel vaker een zeearend op de grond zien zitten eten en zien badderen in het water waar de zeehonden in zwemmen maar dat beide tegelijk op de grond zitten was voor ons de eerste keer. Het vrouwtje zat redelijk dichtbij en liet zich een visje goed smaken
wat verder weg zat het mannetje en ook hij had wat te eten en liet het zich goed smaken
Na het eten gaan de zeearenden altijd naar het water om etensresten te verwijderen van de poten en snavel en soms wordt er ook gebadderd. De plek waar ze dat doen is dichtbij de plek waar je als publiek mag staan, zo’n metertje of 5, lekker dichtbij, zodat je ook eens een keer goed naar de forse poten met idem dito nagels kunt kijken. Dit zijn de poten van het vrouwtje die na haar maaltijd aan de waterkant ging poetsen
Na haar gepoets keek de dame wat rond en kwam ze zelfs een paar stapjes onze richting op. Voor mij een reden om haar aandacht te trekken en ik bewoog wat met mijn handen. Ze keek er naar en of het nu kwam omdat ik zwarte handschoenen aan had weet ik niet maar het trok wel haar aandacht. Ze vond het zelfs zo interessant dat ze vond dat die zwarte wapperende dingen eens van dichtbij bekeken moesten worden. En tot onze grote verbazing van echt dichtbij, zo dichtbij dat ik haar met gemak aan had kunnen raken. Uiteraard doe je dat niet en geniet je van het moment dat ze zo dichtbij zit en ze met grote ogen naar je handen kijkt. Zelf kun je dan geen foto’s maken maar gelukkig was Piet erbij en werd dit mooie moment op video vastgelegd.
Het mannetje ging even later op een andere plek aan de waterkant zitten en met hem hebben we wel even gelachen. Op de kant lag een grote tak en die tak werd eerst in het water gelegd om daarna weer uit het water gevist te worden. Wat ie nu precies met die tak wilde werd ons niet duidelijk maar zijn gestoei met die tak was mooi om te zien
Niet alleen foto’s van de zeearenden maar zoals gezegd gelukkig ook video (even op HD zetten en fullscreen voor het beste beeld)
Inmiddels waren we al langer in Dierenrijk dan de bedoeling was en de gure koude wind was niet echt aangenaam. We hadden al zo veel moois gezien dat we maar besloten om naar huis te gaan. Nou niet alle dieren die we nog tegenkwamen waren het eens met onze gedachten. Onder andere de leeuwen vonden dat ze nog wel wat aandacht konden gebruiken en één van de drie broers liep te paraderen voor de glazen wand en ging ook af en toe zitten zodat er mooie foto’s gemaakt konden worden. De broers zijn anderhalf jaar geleden in Dierenrijk gekomen en toen waren ze één jaar oud. In anderhalf jaar tijd zijn ze veranderd van speelse welpjes naar al echte leeuwen en is het onschuldige van het gezicht verdwenen.
En of het nog niet genoeg was zaten ook de wasbeertjes smekend om aandacht voor de raam te kijken. Nou, om die smekende blik tegemoet te komen heb ik het maar op de foto gezet
En zo zie je maar, ook al komen we vaak we maken ook vaak mee dat we dingen zien die we nog niet eerder zagen.
Voor ons had deze zaterdagmiddag helaas ook een minpuntje, Gyros, de jonge vale gier is verhuisd. Waar naar toe weten we (nog) niet, wel dat ie een paar dagen terug via Schiphol is vertrokken.
Zelf vind ik vale gieren één van de mooiste vogels die er zijn en ik was dus ook heel blij toen een paar jaar geleden een koppeltje overkwam van Burgers Arnhem en vorig jaar in Dierenrijk een jonkie uit een ei kroop. Het was geweldig mooi om zo’n vogel in het echt groot te zien worden.
Dat Gyros geen vaste bewoner van Dierenrijk zou worden wisten we al wel maar als ie dan ineens weg is …….
