Begin november als de klok weer op winterstand staat, staat het centrum van Eindhoven en sinds een paar jaar ook Strijp-S, een week lang in het teken van lichtfestival Glow.
Dit jaar was het feest, 10 jaar Glow en de organisatie had het één en ander in petto voor de vele bezoekers. Helaas vielen die plannen niet bij iedereen in goede aarde. De extra’s zouden alleen tegen betaling te zien zijn. Drie projecten, 5 euro per stuk of 10 euro voor een passe-partout. Mij niet gezien, ik vond de goedkopere betaalversie van vorig jaar al vies tegenvallen.
Maar de opening zou spectaculair worden. Op het Stadhuisplein een spetterende show van licht en muziek, ofwel een combinatie van een ontwerp van Luminarie De Cagna, een remix van Brabant van Guus Meeuwis. Het was een beetje onduidelijk of deze show nu alleen bij de opening te zien zou zijn of gewoon elke avond. De kids, groot fan van Guus wilde deze show niet missen dus werd de openingsavond van Glow onze avond.
Niet echt mijn doen want ik ga liever niet op de drukste dag van de week en dat het druk was bleek al vrij snel na aankomst in Eindhoven. De auto parkeren viel reuze mee, nog plek genoeg maar aangekomen in het centrum zagen we de bui al hangen, het was druk, heel erg druk. Bijna iedereen was op weg naar het Stadhuisplein en de kids waren al bang dat het toestanden à la kampioensfeest PSV zou worden maar eenmaal op het Stadhuisplein aangekomen viel het toch wel enigszins mee. Volk genoeg maar toch nog ruimte genoeg om gewoon adem te kunnen halen. Het plein was wel mooi, er was een soort nieuw plein gecreëerd, hoge muren met in het midden een prieeltje.
De show was leuk, helaas geen spectaculaire lichtshow en Brabant in verschillende talen is wel aardig, maar als het weer verder ging in onze eigen taal misten we toch wel het Brabantse dialect van onze eigen Guus. Het officieuze Brabantse volkslied laat je niet door een Hollander zingen, dat klinkt gewoon niet.
Na de opening gingen de kids samen op pad en ik met mijn camera. Dit jaar wel zonder statief, je sjouwt je wezenloos, je krijgt alleen maar een boel commentaar en moet je goed opletten dat mensen niet over je statief hun nek breken of bewust proberen je statief omver te schoppen. Dan maar uit de hand en wat niet lukt is dan jammer.
Het eerste project was wel leuk, op hoogte hingen figuren van dun gaas met daarop een dunne felle witte lichtstraal en de wind liet die figuren dansen.
Daarna kwamen we bij het project dat mede gemaakt is door ASML.
De route volgend was het gebouw van de Technische Dienst aan de beurt, een projectie op het gebouw maar helaas, de apparatuur weigerde dienst.
Dan loop je langs de Dommel door het parkje verder en waren tussen bomen horizontaal een soort elastieken gespannen, die opgelicht werden door blacklights.
Mooie felle kleuren, echt “glow in the dark” en de stevige wind zorgde er voor dat die elastieken nog begonnen te zingen ook, dubbele pret.
Daarna het park in richting parktheater. Aan de oever van de Dommel was een golf van ledlampjes die spiegelde in het water. Verderop op een eiland een stellage met de nodige lampen. Het moest een mooie show zijn van licht en muziek, helaas, het mooie kon ik niet ontdekken. Mijn gevoelens waren eerder van: als je maar naam hebt kun je neerzetten wat je wil, het is dan altijd mooi volgens de kenners.
De grote gloeilampen die verderop stonden waren wel heel leuk gemaakt en trokken heel wat meer bekijks. Het viel niet mee hier een goed plekje te vinden.
Daarna naar wat verlichting met muziek in een appartementencomplex in aanbouw. Zoiets heb je snel gezien.
Het spektakel in het park was toch wel de grote vuurtornado
Een hele grote cilinder met daarin heel veel ventilators die een grote vlam leuk laten draaien en als je daar nog wat gekleurd licht bij doet is succes verzekerd. Toen ik kwam weigerde de vlam helaas dienst. Na een kwartier wachten vond ik het genoeg en dan zul je altijd zien, als je weer weg bent doet ie het weer.
Na de vuurtornado liep je door het park waar de bomen van onder verlicht werden en dat gaf wel een leuk effect. De route liep vanaf nu weer richting het centrum en in het park bij het van Abbe waren heel veel leuke bloemen neergezet, gemaakt van doorzichtige plastic bekers. Met iets simpels kun je iets heel moois maken, alleen jammer dat bijna iedereen vond dat je hier niet het pad hoefde te volgen maar gewoon tussen die bloemen kon gaan lopen.
Vanaf hier werd de route onduidelijk. Sowieso was het op veel plaatsen erg onduidelijk. En met de megadrukte van de openingsavond was het gewoon een grote chaos geworden op de route. Normaal gesproken sjokt iedereen achter elkaar aan, allemaal dezelfde kant op maar deze avond was het gewoon tweerichtingsverkeer. En zijn er mensen die denken dat het wel lukt om met een fiets aan de hand de route te lopen, of een grote bolderkar mee nemen met daarin een paar kinderen, of honden die aan de lijn mee moeten en er was zelfs iemand die wel vond dat je op een ligfiets de route wel kon maken.
Ook heel leuk waren de houten vlonders in het stadspark, neergelegd om de ondergrond te beschermen tegen de vele bezoekers. Opstapjes van zo’n 10 centimeter die je vanwege de drukte en weinig licht niet zag liggen. Ik werd ook verrast maar kon nog net staande blijven en dat kon toch niet iedereen zeggen.
Die avond heb ik nog even de Catharinakerk bekeken maar zonder het noodzakelijke 3D brilletje was er weinig aan te beleven. Waren die brilletjes vorig jaar bij een project nog gratis te leen, dit jaar was het kopen, 1 euro.
De verlichting in de Heuvelgalerie was ook niet spannend, ik vond het eerder bij Kerst passen dan bij Glow. De koepel op de Markt heb ik alleen vanaf de buitenkant gezien, de binnenzijde was betaald.
De kids hadden zich nog laten verleiden om de voorstelling in het parktheater te doen, een betaalde voorstelling. Alleen viel het niet mee om aan kaartjes te komen, waar ze ook zochten een kassa was niet te vinden. In het parktheater hadden ze gezocht, waren ergens terechtgekomen waar een workshop aan de gang was en toen ze uiteindelijk na veel vragen en zoeken kaartjes hadden gescoord bleek de voorstelling de workshop te zijn waar ze eerder zo binnengelopen waren. Volgens de kids was de voorstelling waardeloos, was het belachelijk dat ze zo moesten zoeken en waren ze verbaasd dat ze eerder zonder kaartje zo binnen konden lopen.
De avond Glow zat er voor ons op, we waren even na 10 uur al weer thuis en dat was ons nog nooit overkomen.
Het was na die teleurstellende openingsavond wel even dubben wat we zouden doen met Glow Next. Voorgaande jaren waren best wel heel leuk, heel wat minder publiek, kleinschaliger en daarom ook wat directer met makers, gewoon gezellig en knus dus. En zo togen Menno en ik de maandagavond naar StrijpS.
Het eerste project waar we kwamen was in de Ontdekfabriek en al vanaf de plannen voor het opzetten van de Ontdekfabriek ben ik enthousiast over dit gebeuren. Wereldvernieuwend was het project niet, eerder best wel simpel maar zoals het geheel, figuren muziek en licht, in elkaar gezet was, was heel erg mooi. Je liep door de jungle, hoorde overal om je heen dieren, ver weg, dichtbij en tegelijk werden de nodige “wilde dieren” in het licht gezet. Het deed me sterk denken aan Phantasialand, het Afrikaanse gedeelte, als je daar bij de Black Mamba op een bankje zit te wachten hoor je achter je leeuwen aankomen stormen of apen die van links naar rechts steeds dichterbij komen. We komen regelmatig daar en als ik op die bank zit te wachten kijk ik toch nog elke keer weer om.
Het volgende project was gelijk WOW, ja met hoofdletters want al voor je echt binnen was was je verkocht. Niet alleen ik, iedereen was laaiend enthousiast over het project. Bellen blazen voor volwassenen. Wat daar hing en ronddraaide leek echt op hele grote bellen zoals we die kennen van het bellen blazen, alleen niet rond maar ovaal. Van dunne reepjes folie gemaakt en naar gelang de snelheid van ronddraaien werd de vorm anders. Zet in dat geheel een lampje en de folie zorgt voor een waar kleurenspectakel.
We hebben hier een hele tijd van staan te genieten en de makers om uitleg gevraagd. Leuk, die mensen waren helemaal beduusd van alle aandacht en glommen van trots van alle lovende woorden en legden met alle plezier uit wat en hoe ze het hadden gemaakt. Dit project was een project zoals een project van Glow hoort te zijn. Helemaal top!
Daarna een ruimte waar je met licht de doorzichtigheid van ramen kunt beïnvloeden, leuk en misschien best wel vernieuwend maar wij vonden het niet echt boeiend. Daarna een ruimte waar je de illusie zou moeten krijgen dat je het Noorderlicht zou zien. Gordijnen die oplichten van bepaald kleur licht, het bekende glow in the dark dus. Helaas werd het verwachte Noorderlicht niet gezien maar ik mistte ook beweging in de gordijnen en je moet dan ook zorgen dat de bovenste helft oplicht en niet het middenstuk. Het idee op zich was wel leuk bedacht en met een betere uitvoering moet het beoogde doel haalbaar zijn.
Daarna moesten we met de lift in een leegstaand nog niet gerenoveerd kantoorpand naar boven. Op de aangekomen etage werden we getrakteerd op een hele mooie show met een stroboscoop. Het was heftig en beneden werd dus ook niet voor niets gevraagd of je last had van epilepsie en/of je hart. We hebben hem 2x gezien en doordat het in zo’n grote lege ruimte was, met alleen wat betonnen pilaren erin, kwam het geheel erg mooi uit de verf. Daarna moesten we met de trap een verdieping lager en daar stonden lange bakken met water waar vanaf de zijkant verschillende lichtstralen het water inschenen. Via geluid werden die stralen in beweging gezet en het leuke was dat die stralen in het water bleven. Een fotogeniek project en Menno had ontdekt dat als je tegenover de lichtstralen foto’s maakt je hele leuke effecten kreeg, zoiets dus
En het andere project wat hier te zien was trok ook heel wat aandacht. Eigenlijk was het heel simpel, je maakt een bak van kunstglas van 1 bij 1 bij 1, beplakt met folie 2 zijkanten en de onderkant, plaatst in de hoeken smalle lange lampen. Via luchtdruk in de bak kwam die bak hol of bol te staan en zo veranderde hetgeen wat je te zien kreeg continu. Het was heel erg leuk bedacht en je kon er echt lang naar blijven kijken,het verveelde helemaal niet. Dit was een project waarvan ik zeg: in kleiner formaat is dit volgens mij goed verkoopbaar.
Glow Next viel tot dusver helemaal niet tegen, integendeel zelfs, en het project gemaakt onder de rondweg was heel apart om te zien. Daar ligt de rondweg van Eindhoven een stuk hoger en tussen de steunpilaren waren lampen geplaatst die gingen branden als er verkeer overheen reed.
Op de Torenallee waren de lampen dit jaar voorzien van mistkanonnen, helaas de stormachtige wind liet het project niet de mist ingaan. Jammer, een gekleurde mistige Torenallee was best wel mooi geweest.
Verder nog een leuke projectie met schaduwen en nog iets heel aparts met een camera die je gezicht filmde en het was door welke raam je naar de monitor keek om jezelf gewoon of negatief te zien en dat laatste werkte behoorlijk op de lachspieren.
GlowNext was weer top dit jaar, een dikke pluim voor alle ontwerpers. Zij leggen de lat wel hoog voor zichzelf en daar heb ik groot respect voor.
Nu hadden we beide thuis al wel uitgedokterd dat na GlowNext er nog wel wat tijd over moest zijn om het laatste gemiste stukje van de Glowroute in het centrum te doen en met 3D brilletje de Catharinakerk te bekijken. Dus was het weer snel naar de auto en hopen dat op ons vertrouwde parkeerterrein nog een plekje voor de auto was. Nou, parkeren was geen enkel probleem, het terrein stond nog niet half vol en dat verbaasde ons toch wel, het was nog geen 10 uur.
Het werd stevig doorstappen richting centrum en aangekomen in het centrum waren we stomverbaasd, het was rustig, erg rustig en om heel eerlijk te zijn, er was nauwelijks volk op de been en Menno begin te zingen: en ik loop hier alleen in een te stille stad. Eigenlijk was dat ook niet erg, konden we onze dingen goed zien en lekker doorstappen van het ene naar het andere want of we alles binnen de tijd zouden halen was maar de vraag.
Het eerste was de Catharinakerk die we met van huis meegenomen brilletjes vol bewondering bekeken. De kerk verloor haar muren, de pilaren binnenin begonnen te draaien en soms vlogen de stenen van de kerk rakelings langs je af, kon je ze zo uit de lucht plukken. Prachtig om te zien en heel grappig dat mensen die zonder bril naast ons stonden niets snapten van onze reacties.
Daarna door naar het project van ASML dat had Menno gemist en vervolgens door naar het Stadhuisplein want vanaf daar was ik eerder dus helemaal de route kwijt. Op het laatste stuk van de route waren nog wel wat leuke en voor ons bekende projecten te zien.
Een paar tuimelaars, geen speelgoedpinguïns maar lichtkegels zodat je leuk op gebouwen kon schijnen of in de lucht kon tekenen.
Daarna kwamen we bij een oude bekende, een paar jaar geleden op Glow te zien en vanaf nu permanent aanwezig. Een simpele tekening die door belichting gaat leven en echt 3D wordt, toen al heel mooi en nog steeds heel mooi.
Verderop weer een bekende, eentje van Glownext, toen binnen nu buiten. Al springend reageren lampen boven je en hoe harder je springt hoe meer lichtcirkels er op de grond onder je tevoorschijn komen. Op GlowNext was ie perfect, nu iets minder. Niet scherp, er zat vertraging in en de cirkels kwamen niet precies onder je maar meer naast je tevoorschijn.
De projectie op het Dela-gebouw was leuk gemaakt en daar hield het voor ons mee op, een beetje aan de zoete kant zullen we maar zeggen.
Helaas kon Menno de “kerstverlichting” in de Heuvelgalerie niet meer zien, de tijd was op, het was half 12, einde Glow en de deur op slot.
Op naar jaargang nr 11 en ik ben heel benieuwd wat dat gaat brengen, de kritiek was en is nog overal te horen. Eindhoven lijkt zich te hebben gefocust op bezoekersaantallen, ze willen daarin de grootste van Europa worden en het steevaste antwoord is dan ook, wordt maar de grootste in kwaliteit, daar kom je veel verder mee.
Klik hier voor meer foto’s.
(eerste foto aanklikken en daarna volledig scherm)