Deze dag was voorlopig de laatste kans om een middag door te brengen in De Groote Peel. Dit natuurgebied is 2x per jaar gesloten, tenminste het grootste gedeelte daarvan. In het voorjaar van 15 maart tot 15 juli ivm het broedseizoen en van 15 oktober tot 30 november ivm de trekvogels die De Groote Peel als rustgebied gebruiken.
De Groote Peel is geen spectaculair natuurgebied, eerder een beetje saai maar wel weer heel apart om te zien. Vooral veel water (vennen en moeras), riet, bramenstruiken, berken en af en toe wat andere loofbomen en ook wat naaldbomen.
Met een grote zware rugzak, gevuld met twee camera’s, lenzen, verrekijker en nog wat ander spul ging ik aan de wandel. Mijn doel was het gebied wat de komende weken afgesloten zou zijn. De normale wandelroutes moet je eigenlijk ook overslaan op dagen dat de schoolgaande kinderen vrij zijn. Er is nogal eens een excursie met boswachter en klein spul, op zich heel goed, maar ze zijn wel luidruchtig en jagen het spul waar ik voor kom dus weg.
In de Peel aangekomen wist ik niet of ik hier iets van paddenstoelen aan zou treffen, ik hoopte van wel en ook dat ik hier andere soorten zou zien als in de bossen rond Helmond. Paddenstoelen viel vies tegen, op sommige plekken stonden wel de nodige exemplaren maar het overgrote deel daarvan stond niet meer overeind. Jammer, en waar ik me om verbaasde was dat het duidelijk te zien was dat veel paddenstoelen gewoon omver geschopt waren of kapot getrapt. Iets wat ik niet echt snap; je bent toch een natuurliefhebber als je daar gaat wandelen en dan ga je toch geen paddenstoelen omver schoppen.
De eerste die ik tegenkwam, ik denk de berkenboleet, een grote en een kleine.
Het natuurlijke wandelpad door ‘aan ’t Elfde’ (één van de grote vennen in de Peel) is samen met de zon vaak goed voor mooie plaatjes.
Rietpollen vlakbij het pad
en lange rietpluimen, die door de wind altijd in beweging zijn.
Na dit pad kom je in een stuk berkenbos terecht en daar heb ik toch wel een paar paddenstoelen weten te vinden, o.a. deze , ongeveer dezelfde kom ik vaker tegen alleen zijn die dan ook bruin aan de onderkant.
Verder wandelend en dichter langs het ven kwam ik op een klein stuk een groot aantal vliegenzwammen tegen, kleine exemplaren die net met hun koppie uit de grond kwamen tot hele grote die omver lagen.
En voor de verandering eens een macro-opname van een vliegenzwam
Een opname van ‘aan ’t elfde’
Wanneer het wandelpad gevolgd wordt, loop je een stuk tussen eerder genoemd ven en het Steltlopersven. Hier, op dit pad was het lange tijd genieten. Een grote groep grauwe ganzen kon maar niet besluiten in welk ven ze zouden gaan dobberen. Het mooie was dat niet alle ganzen als één grote groep besluiteloos was, maar dat er meerdere kleine groepjes waren. Het vloog van het ene ven naar het andere, kwamen elkaar in de lucht tegen en aan de herrie te horen waren ze het absoluut niet met elkaar eens. Foto’s heb ik van dit tafereel niet veel gemaakt, ik had het al druk genoeg met kijken.
Op dit pad kwam ik ook een groep staartmeesjes tegen. ook deze hadden het erg druk en even een paar tellen stilzitten voor een foto was er helaas niet bij.
Het aantal paddenstoelen viel tegen, het aantal libellen niet. Aan één kant van het grote ven krioelde het van deze beestjes, volgens mij allemaal dezelfde, de bruinrode heidelibel
Niet alleen de libel liet zich daar goed zien, ook het bont zandoogje heb ik regelmatig voorbij zien vliegen. Gelukkig ging er ook af en toe eentje ergens voor me zitten.
Varens tref je in De Groote Peel ook veelvuldig aan. Van groene varens tot dor grijze en soms waren ze ook heel kleurrijk, zeker met de zon erbij
Op de terugweg heb ik even op deze bank uitgerust en er ook maar een foto van gemaakt, de komende 6 weken is achter de houten slagboom een groot gaaswerk te zien, dat het pad afsluit en zo de trekvogels hun rust geeft.
Meer informatie over De Groote Peel kun je vinden op www.nationaal-parkdegrootepeel.nl